یکی از توصیه‌های مهم دین اسلام به پیروان خود، رعایت اعتدال و میانه‌روی است و از زیاده‌روی یا کندروی در امور زندگی نهی شده است.
از این رو دقت در تنظیم روابط دوستانه، فراتر از حد اعتدال گام برنداشتن روش حکیمانه‌ای است که باید همواره مورد توجه قرار گیرد.
یک توصیه مهم که در رابطه با اعتدال در دوستی شده است «رازداری» است، به این معنا که رازها و اسرار خود را با احتیاط و اعتدال در اختیار دوست خود بگذاری تا اگر روزی پیوند دوستی شما پایدار نماند و قطع شد ضرری به تو نرسد.
امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
«دوست خود را از اسرار زندگی‌ات آگاه مکن، مگر آن سری که اگر به فرض دشمنت بداند به تو زیان نمی‌رساند، زیرا دوست کنونی ممکن است روزی دشمن تو گردد.
حضرت علی‌علیه‌السلام نیز می‌فرمایند:
«با دوست خود کاملاً با محبت و دوست باش اما به او اطمینان کامل نداشته باش و با او برادرانه و با مساوات برخورد کن و اما همه اسرار زندگی خود را برای او تعریف مکن»
همانطور که ذکر شده در دوستی‌ها همیشه جانب اعتدال و میانه‌روی را باید رعایت کرد تا دوستی تداوم داشته باشد.
یکی از مسائلی که ممکن است در صورت عدم رعایت تعادل در دوستی پیش آید قطع ارتباط و قهر کردن و تباه ساختن دوستی است.
پیشوایان معصوم «علیهم‌السلام» قهر کردن را مایه غربت و تنهایی، دور شدن از رحمت خدا و از نشانه‌های بی توفیقی دانسته و آن را نکوهش کرده‌اند.
امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
«پدرم از رسول خدا نقل کرد که فرمود: اگر دو مسلمان از هم جدا شوند و این جدایی سه روز طول بکشد و بعد از سه روز آشتی نکنند هر دو از اسلام بیرونند و روح برادری و دوستی در بین آنان حاکم نیست.»
اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که در ایام قهر و کدورت باید جانب عقل و مصلحت را نگاه داشت و هرگز در اظهار گله و شکایت از رفیق دیروز خود تندروی نکرد و با سخنان ناروا و کارهای نسنجیده راه آشتی را به روی خود نبست، زیرا این نکته که ممکن است روزی تیرگی روابط برطرف شود و افق دوستی دوباره روشن گردد را، همیشه باید در نظر داشته باشیم،
امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
«پس از آن که از رفیقت جدا شدی و رشته دوستی‌اش را بریدی پشت سرش بدگویی و غیبت مکن که با این کار راه برگشت او را می‌بندی. شاید تجربه‌های زندگی وی را به راه آشتی و تجدید رفاقت بکشاند.»
نظرات شما عزیزان:
